- adcresco
- ac-cresco ( adc. ), ēvi, ētum, 3, v. n., to grow, to become larger by growth, to increase.I.Lit.:b.
nobis jam paulatim adcrescere puer incipiat,
Quint. 1, 2, 1; so,adcrescens imperator,
Amm. 27, 6, 13:eruca,
Plin. 11, 32, 37; ib. 35, 41:flumen subito,
Cic. Inv. 2, 31, 97; so,nondum adcrescente unda,
Tac. A. 2, 8:caespes jam pectori usque adcreverat,
id. ib. 1, 19.—Part.:adcretus, in pass. sense,
wrapped up, Plin. 11, 32, 37.—Of abstract subjects:II.valetudo decrescit, adcrescit labor,
Plaut. Curc. 2, 1, 4:amicitiam, quae incepta a parvis cum aetate adcrevit simul,
Ter. And. 3, 3, 7:dolores,
Nep. Att. 21, 4:invidia,
Hor. S. 1, 6, 26:magnum facinus,
Sen. Ben. 1, 10, 4.—Transf., in gen.A.To be added to by way of increase or augmentation, to be joined or annexed to:B.si decem jugera (agri) alluvione adcreverint,
Dig. 19, 1, 13, § 14:veteribus negotiis nova adcrescunt,
Plin. Ep. 2, 8, 3:sibi adcrescere putat, quod cuique adstruatur,
id. Pan. 62, 8:trimetris adcrescere jussit nomen iambeis,
Hor. A. P. 252:cum dictis factisque omnibus vana accresceret fides,
Liv. 1, 54, 2.—Hence,Jurid. t. t., to fall to one, as an increase of his property, Gai. 2, 199; Dig. 12, 4, 12 al.:jus adcrescendi,
the right of increase, Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3 al.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.